Odin is een half jaar oud geworden. En juist vandaag was hij niet lekker! Hij wilde vanmorgen en vanmiddag niet eten en heeft een paar keer overgegeven. Gelukkig maakte hij verder niet echt een zieke indruk en vanavond at hij zijn bak al weer leeg - en tot nog toe is het eten erin gebleven :-)
Maar wat gaat het hard - nu al weer zes maanden oud en ook al weer ruim 4 maanden bij ons, dus tijd om eens de balans op te maken. Hoe is het om na drie herders een Saarlooswolfhond op te zien groeien, en vooral op te voeden? Herders staan te boek als volgzaam en gemakkelijk (hetgeen we uit ervaring kunnen bevestigen), maar als je op het web informatie over de Saarloos opzoekt, dan kan ik me voorstellen dat nogal wat mensen zullen afhaken.
En de uitslag? Wel... het is ons bepaald niet tegengevallen. Natuurlijk heeft Odin ook zijn minpuntjes, maar dat geldt voor elke hond. Perfecte mensen zijn er tenslotte ook niet. Nee, we zijn met Odin net zo blij als met Shadow. Ik moet toegeven dat qua gehoorzaamheid en volgzaamheid onze Saarloos geen herder is, maar dat wisten we van te voren en een tot in de puntjes gedrilde hond is ook helemaal niet wat wij zoeken. Wat we het fijnste vinden is dat we er met de honden op uit kunnen, in het bos, op het strand, lekker in de natuur, en dat ze dan zonder problemen los kunnen lopen. En op dat punt is Odin 100% geslaagd. Odin blijft net zo goed bij ons in de buurt als Shadow. Het is niet zo dat hij altijd meteen naar je toe komt als je hem roept, maar dat zit dan ook wel een beetje in het karakter van de saarloos; en ook Shadow heeft wel eens een keer een dag dat hij denkt "nu even niet." Maar hondenkoekjes doen veel en over het algemeen komt hij toch vrij snel naar je toe.
Wat ons vooral is meegevallen is de zindelijkheidstraining. Het aantal keren dat hij binnen heeft gepoept is: NUL! Nooit! Dat is een prestatie die nog beter is dan die van Shadow, waar we in de eerste maanden 1 keer een drolletje op hebben moeten rapen. (Odin is 1 keer flink aan de diarree geweest en toen heeft hij het 's nachts in de bench moeten laten lopen, maar die keer tellen we even niet mee) Ook het niet binnen plassen had hij snel onder de knie; hij heeft alleen een tijdje de onhebbelijkheid gehad dat hij wel op een kleedje, op de bank of op het kussen in Shadows bench plaste. Maar dat is inmiddels ook over - Shadows bench kan weer veilig open blijven staan zonder dat Odin er een plasje in doet.
Een minder karaktertrekje in het begin was dat hij werkelijk alles van tafel en de bank griste. We konden echt helemaal niets laten slingeren of hij had het te pakken. Vooral de kussens van de bank hebben we meermalen uit zijn bench moeten vissen en zelfs een speldenkussen heb ik al eens uit zijn bek moeten halen. Inmiddels is het al een heel stuk beter geworden, al moeten we nog steeds wel opletten! Zeker als hij in een baldadige stemming is, moet je op je hoede zijn.
Wat aanhankelijkheid betreft verschilt hij niet van de herders: al onze honden waren en zijn enorm aanhankelijk en trouw. Ook Odin. Een aantal kenmerken van zijn karakter zijn trouwens echt typisch "des saarloos": wat onmiddellijk opvalt is dat hij heel rustig is (veel rustiger dan Shadow die nogal eens hyperdepiep kan zijn), en dat is zeker een genot. Ook heel typisch is de gereserveerdheid ten opzichte van vreemden, maar angstig is hij absoluut niet, wel voorzichtig. Vreemden kunnen hem meestal niet aanhalen, want hij wil gewoon niet naar ze toe.
Het socialiseren met andere honden, misschien wel het allerbelangrijkste aspect van de opvoeding, verloopt ook voorspoedig. We wonen vlak bij het park waar vaak veel honden samen komen, en hij heeft inmiddels een hoop vriendjes gemaakt. Odin vertoont geen enkel spoor van agressie, maar dat geldt ook voor onze herders - bepaald geen vechtjassen. Ik schat in dat Odin uiteindelijk wel iets dominanter zal worden dan Shadow.
En dan het punt van alleen zijn - iets wat bij Saarloosjes nogal eens een heikel punt is: ook dat is erg meegevallen. Nu is het wel zo dat hij niet vaak alleen hoeft te zijn (en meer dan een paar uur is nog nooit voorgekomen), maar ook dit gaat van een leien dakje. Komt misschien ook wel omdat Shadow er dan ook nog is en hij dus nooit echt in zijn uppie achter moet blijven.
En hoe klikt het in de omgang met Shadow? Wel, buitengewoon. Het zijn echt enorm dikke maatjes. Shadow gedraagt zich als een liefhebbende papa en ze stoeien dat het een lieve lust is.
O ja, tenslotte nog de gegevens van de boekhouding: Odin weegt nu 30,9 kg, heeft een schofthoogte van ca 62 cm en zijn kont zit op 65, 't is echt geen gezicht nog :-)
